Serdecznie zapraszam na wystawę moich prac, która będzie miała miejsce w dniach 14.01-28.02.2019 w Bibliotece Głównej AGH w Krakowie przy al. Mickiewicza 30, Pawilon U-1.
Lidia Pasadyn - Ciuk
urodziła się i mieszka w Krakowie, tu ukończyła Wyższą Szkołę Rolniczą (obecnie Uniwersytet Rolniczy). Fascynację przyrodą przejęła od swego dziadka, Antoniego Żmudy (1889-1916), botanika - fizjografa, jednak to w Stanach Zjednoczonych zaczęła się jej przygoda ze skanografią. Podróżowała, urzekło ją piękno natury parków narodowych, zakochała się w kwitnących magnoliach. Pobyt w USA zaowocował pracami, które dziś prezentuje.
Mówi:
Kwiaty są pasją mojego życia, rośliny otaczały mnie odkąd pamiętam. Najbardziej ekscytujący jest moment kwitnienia, na który nieraz trzeba czekać
wiele lat. Zawsze chciałam zatrzymać i utrwalić tę ulotną chwilę, gdy kwiat osiąga pełnię swej urody. Fotografuję, filmuję, układam bukiety z
suszonych kwiatów, jednak za pomocą tych technik nie udało mi się uzyskać oczekiwanego efektu. Pewnego dnia, zachwycona urodą świeżo rozkwitłego
hibiskusa, położyłam kwiat na płytę skanera i na ekranie monitora odnalazłam upragniony wizerunek. Mój hibiskus żył, mienił się bogactwem koloru,
fascynował kształtem.
Pąk kwiatu, źdźbło trawy, liść, muszla, owoc. Połączenie, harmonia, zbliżenie. Obraz trwa dłużej niż chwila, czas się zatrzymuje.
W moich pracach kwiaty żyją dłużej.
Kompozycje otrzymują nową, specyficzną plastykę, praca ze skanerem daje inne możliwości niż fotografia. Swoje prace nazywa d.Nature, co można rozwinąć
jako digital Nature.
Piękno natury zapisane skanerem.
Piękno, niepowtarzalność, ulotność chwili, wspaniałe wyczucie kolorów natury i jej harmonii. Prace Lidii są klasyczne i oryginalne, pełne uroku, nastrojowe, przyciągają uwagę dyskretną elegancją. Natura jest jej natchnieniem, często elementów kompozycji doświadcza intuicyjnie. Botaniczne portrety zachowują naturalną równowagę, wywołują emocjonalną reakcję. Są tak naturalistyczne, barwy tak intensywne, a wrażenie przestrzeni trójwymiarowej tak sugestywne, że patrząc na nie odnosimy wrażenie, iż kwiat można wziąć do ręki. Autorka żyje w świecie kwiatów, jej obrazy: Pierwsze spojrzenie, Słodki pocałunek, Więzień miłości, czy Ostatni moment piękna są niczym romantyczne historie, budzą tęsknotę i zamyślenie. Tworzy własną wizję rzeczy, zauważa ukryte piękno natury tam, gdzie pośpieszny przechodzień go nie dostrzega. W jej pracach odnajdujemy radość narodzin i szacunek dla dojrzałości, zachwyt młodością świeżych pąków i zadumę nad przemijaniem, obecną w przyrodzie muzykę i poezję. Autorka otwiera drzwi do ogrodu Natury i zaprasza na spotkanie z jego tajemnicą. Prostota budzi jej podziw, jest lekcją wyboru i kompozycji. Natura jest jej nauczycielem, obraz staje się aktem ich współpracy.
